Prizrenska tvrđava ili Kaljaja je srednjovekovna srpska tvrđava kojoj su naši Albanci ukrali istoriju. Izbrisali je kao da je crtež na papiru. Umesto carske srpske istorije, srpskih vladara i njihovih bogatih zadužbina, prljavom rukom lažni slikar je naslikao džamije, munare i hamame. Taj bedni crtež okačio je u galeriji lažne istorije koju prikazuje turistima.
Veličanstven utvrđeni grad smešten je na brdu iznad Prizrena, odakle se lako kontrolisala teritorija kilometrima ouokolo. Odatle se video carski srpski grad Prizren, gde su stolovali s vremena na vreme, kralj Milutin, car Dušan i kralj Uroš. Odatle xsu se mogli, tokom zime, izbrojati dimnjaci iz kojih izbija dim, a leti visoka drveća oraha koja daju hlad i plod. Pogled se sa Prizrenske tvrđave pružao sve do moćnih Prokletija otkuda zimi duvaju ledeni vetrovi.
Imala je tvrđava, kao i većina drugih, Gornji i Donji grad. U Gornji grad se ulazilo kroz unutrašnji deo koji je zaštićen bedemom. Da bi neprijatelj prodro u Gornji grad, trebalo je najpre da osvoji Donji grad. Tako se nekada gradilo i štitilo od neprijatelja.
Tokom duge istorije, ovo je utvrđenje građeno, dograđivano i prekrajano u više faza i navrata. Zvanični arheološki podaci govore da je tvrđava sagrađena u 11. veku, kada je bila vizantijska, a zvanična istorija kaže da se utvrđenje, i grad pominje, 1019. godine kao Prizren pod nazivom Prizdrijana u povelji Vasilija II.
U to vreme Vasilije II poznat i kao Bugaroubica je vladao prostorima od Jadranskog mora do Dunava i Eufrata. Poveljom stavlja pod jurisdikciju Ohridske arhiepiskopije, koju lično kontroliše, i Prizrensku erparhiju. To se dogodilo 1054. godina kada će se dogoditi konačni raskid istočnopravoslavne i rimokatoličke crkve.
Pedeset godina kasnije, baš u Prizrenu će izbiti ustanak protiv vizantijske vlasti i tadašnjeg vizantijskog vladara Mihaila II Paralinaka, kada će pisani izvori pomenuti i Mihajla Vojisavljevića, prvog srpskog kralja. Sačuvano je pismo pape Grgura VII upućeno „ Mihailu kralju Slovena“ 1077. godine.
Sa razvojem srpske srednjovekone države razvija se i Prizrenska tvrđava. Važna je tvrđava u vreme kralja Milutina, obnovljena i dograđivana u vreme cara Dušana kada je izgrađena južna kula, unutrašnji bedem, deo istočnog bedema do laguma, niži delovi zapadnog bedema. Sređivana je i za vreme Uroša I.
U to zlatno doba srpske države sagrađeni su u Prizrenu i okolini monumenatlni spomenici kulture: Crkva Bogorodica Ljeviška, zadužbina kralja Milutina iz 1306-1307. To se dogodilo 185 godina pre otkrića Amerike 1492). Sagrađen je manastir Sveti arhangeli koji je zadužbina cara Dušana, gde će prvobitno biti sahranjen da bi 1927. godine bio prenet u Crkvu Svetog Marka u Beogradu. Izgrađen je 444 godine pre američke nezavisnosti ( 1787).
Prizrenom zatim vladaju srpski vladari Mrnjavčevići, Balšići, Kraljević Marko čija je zadužbina crkva Sv. Stefana iz 14. veka uništena i prekriven albanskim kućama, dok je njegova druga zadužbina crkva Vavedenja iz 1371. godine delimično sačuvana.
Sa opadanjem srpske države, urušava se i Prizrenska tvrđava. Turci su je osvojili najverovatnije između 1455 i 1459. U Prizrenu ili u Prizrenskom sandžaku koji su osnovali zadržali su se sve do 1912.godine.
Prozrensku tvrđavu su menjali, posebno tokom 17. veka kada su dograđeni južni grad, zasvođen je hodnik uz južni bedem Gornjeg grada, delovi zapadnog bedema Donjeg grada, kapija Donjeg grada, istočni bedem sa polukružnom kulom i lagum koji vodi ka Bistrici.
U vreme Balkanskih ratova Prizren je konačno oslobođen, i tu je 1912. kralj Petar sa srpskom vladom u izbeglištvu odlučio da se vojska i narod evakuišu u Grčku preko albanskih planina. Przrenska tvrđava će doživeti i da njome vladaju Bugari sve do 1918. godine, kada će se vratiti u zagrljaj Srbije.
Ali 1999. Jugosalavija će biti bombardovana i NATO snage će ući na Kosmet kada će Srbi biti proterani, a njihove kuće spaljene. U godinama koje će uslediti Albanci će paliti i rušiti srpske manastire i ubijati našu istoriju. U Prizrenu, gradu carskom, gde je pre bombardovanje živelo 12.000 Srbiba – ostaće ih jedva desetak.
A onda će Jusuf Džibo, direktor Zavoda za zaštitu spomenika kulture u Prizrenu, javno reći i ovo:
-Ne zna se tačno ko je sagradio i kada ovu tvrđavu, ali se zna da je najviše bila u funkciji u vreme Osmanlijskog carstva.
Danas je Prizrenska tvrđava rekonstruisana novcem Američke ambasade i na srednjevekovnim zidinama visi ogromna albanska zastava.Ispod nje, kažu, na velike srpske praznike, izbija voda iz drevnog kamena. Kažu da su to suze carice Jelene koje ne mogu da prebole.
autorka bašta biljke breza bubrezi crkva cvet dijabetes dijana dimitrovska energija fitoterapeut hrana istorija jetra karcinom knez lazar knjiga kosa kozmetika koža krv lek lečenje manastir med muzika nebojša đorđević i dijana dimitrovska nemanjići otrov pluća rak reuma sloveni srbija srce srednjovekovna srbija sve srpske vladarke svi srpski vladari travar tvrđava vino voda zdravlje čaj želudac
- Tojota CAMRY hibrid, ne treba mu stanica
Toyota CAMRY hibrid nije večan ali može da radi bez spoljašnjih izvora energije! Gotovo da je – perpetuum mobile. Proizvođač automobila iz grada Tojota u Japanu, po kome je i ovaj automobilski brend dobio naziv, napravio je takav hibrid da mu elektrostanice za punjenje – uopšte ne trebaju. Njegove baterije se pune tokom… Read more: Tojota CAMRY hibrid, ne treba mu stanica - Ćirilo i Metodije i srpski drevni narod od knjige
Od svih evropskih naroda, izuzev onih kojima je grčki i latinski bio maternji jezik, Srbi su među prvima dobili svoje pismo i čitali na maternjem jeziku Bibliju i bogoslužne knjige. Bilo je to (posle 863. godine) u vreme kada su jedini kulturni jezici Evrope bili grčki i latinski, u vreme kada su samo oni… Read more: Ćirilo i Metodije i srpski drevni narod od knjige - Tvrđava Bovan, grad od soli i prošlosti
Teško je danas zamisliti da je današnje selo Bovan blizu Aleksinca, za koje je retko ko u Srbiji čuo, bilo središte srednjovekovne župe. Bio je to grad od soli, uglavnom kamene soli, koja je dovožena iz Ugarske i tu se skladištila za potrebe Srbije. Iz obližnjih krajeva, svako je morao doći po so u… Read more: Tvrđava Bovan, grad od soli i prošlosti - Tvrđava Borač, omiljeno mesto despota Lazarevića
U vremenu davno prošlom tvrđava Borač bila je kraljica gružanskog krajolika. Smeštena na vrhu Boračkog krša, masiva kod sela Borač u Gruži, sa divnom pozicijom između tri mala sliva: Male Reke, Boračke reke i potoka Bubana, gospodarila je krajem. Moćna, velika i čvrsta građevina, koju je održavala ogromna vojna posada, mogla je da… Read more: Tvrđava Borač, omiljeno mesto despota Lazarevića - Dr Nada Martinović, kako dijaspora priča srpsku priču
Da bi neko postao vrhunski muzičar mora da zna da je talenat samo svetlo u mraku koje može da se rasplamsa u čarobnu vatru, ali može i da ugasne i da ne ostavi traga. Dr Nada Martinović, pedagog, naučnik i dirigent iz Klivlenda, u razgovoru za Balkan City Magazine, ističe da postoji nekoliko ključnih faktora… Read more: Dr Nada Martinović, kako dijaspora priča srpsku priču - Srbija, zemlja sa pedeset ljudi
Unutrašnji sukobi i česte borbe za vlast među članovima srpskog vladalačkog roda pre Nemanjića – slabile su poziciju srpske dražave i davali povoda susedima, moćnim Bugarima i još moćnijoj Vizantiji da se upliće i nameće svoj uticaj. Svi su međusobno bili u „ koalicijama“ i istovremeno svi su ratovali protiv svih. Kada… Read more: Srbija, zemlja sa pedeset ljudi
